ده ستم بگره دله کم که دسته کانم له آمیزی دسته کانی تو و به لایه لایه ی سر پنجه کانت میوانی خوینی کی سوز ده بن
چاوم رون که به میوانی ماچی کی چاوه کانت
ده زانی چاوه کم .چاوه کانی من له دریژایی رازی نیگای تو ده بن به دفتری شیعر
و دانه دانه وشه کان له دریای چاوه جوانه کانت هل ده گرن و ده کن به شیعر
لیوه کانت دیمه ن کی بی سنوره له به رزایی له شته وه
او کاته که به بزه یه ک لیوت درازینوه کانیاوه کانی سور له صحرای دلم هل افره ان
او کاته وشه کان ده بن به خوشه ویستی و خوشه ویستی دبیت به نیگاه و نیگاه امیزی بو چاوه کانم ده کاتوهه و اگرینی چاوه من ده که وی ناو باوه ش خوشه ویستی تو
او کاتی ژیم خوشه ساته کانی عمرم کوتایی بیت
تو ده زانی خوشه ویستم که هیوای دلم ئه ویه له باوشی شعر جوانه کانی چاوانی تو کوتایی ژینم دوایی بیت و روحم له ده لاقه چاوانی تو هل بفره بو آسمان !
هه ناسه کم ای جوانترین وشه له دفتری ژین من
ای ئه وین و رونی کاته کانم خوم ده زانم ام بابه ته قد ناتوانه له به ر خوشه ویستی تو راوسته و ام وشه ا نه هیزی ویستان یان له بر چاوه کانی تو نیه
بلام یک یک ام وشانه ده کم قوربانی او چاوانه که بو خویندنه ویه ام بابه ته ماندو بون
بس قت ده لیم خوشم ده وی خوشه ویستم
ڕۆڵه نامووست وه‌ک خزمه‌کانت، نه‌فرۆشی به پۆڵ ده‌ستم دامانت
شه‌ره‌ف گه‌وهه‌ره قیمه‌تی نایه، ده‌ویت ڕووڕه‌شی هه‌رتک دنیایه
ئه‌وکه‌سه پیاوه بۆ خاک و ئاوی، ڕۆح دانێ و به چاک بمێنێ ناوی
نه‌تبیستووه واته‌ی زانای سه‌رزه‌مین: مه‌ردانه مردن نه‌ک حیزانه ژین
خوشم ده وی خوشه ویستم
له سر برزای چیا کانی نیشتیمانم
له چیای آوی کانی کانی نیو باغه کان
له ماچ جوانه کانی پنجه کانت بر سر گولم کانی من
هممو کاتی ده لم
خوشم ده وی خوشه ویستم
زریا :
زریا یعنی دریا یه دریای بزرگ و مواج
زریا یه اسم کوردیه و من یه کورد زریا دل!
ئه وین:
ئه وین یعنی عشق
و من عاشق ام
عاشق همسرم و دوستش میدارم
و عاشق کوردستانم
و او را نیز دوست میدارم
م مینویسم و خواهم نوشت چرا که ماندگاری فردا در فریاد امروز ماست حتی اگر گاهی سکوت فریاد من باشد